ارتباط با خویشاوندان و نیکی کردن به آنها می تواند در شادی و نشاط انسان تاثیر زیادی داشته باشد. مخصوصا اگر این ارتباط با بستگان و فامیل های نزدیک صمیمی تر و در حد مناسب خود باشد.
بدیهی است که این رفت و آمد اگر همراه با خوش گفتاری و خوش اخلاقی و مثبت نگری باشد آرامش بخش است نه همراه با کنایه های ناپسند و گفتارهای آزاردهنده و چشم و هم چشمی.
چنانکه در اسلام دوری از اذیت و آزار دادن خویشاوندان یکی از مصداق های صله رحم ذکر شده است.(۱)
منابع:
بحارالأنوار ج ۷۱، ص ۸۸
